Historia tuszu do rzęs
Rzęsy farbowano już w starożytności. Aby usztywnić i uwydatnić kolor oraz gęstość rzęs, starożytne Egipcjanki stosowały mieszaninę sadzy, oliwy i białka1. Pomysł został potem przejęty przez Greczynki i rozpowszechniony w kulturze śródziemnomorskiej.
Pierwsze próby stworzenia dzisiejszej maskary zapoczątkował francuski przedsiębiorca Eugene Rimmel w 1860 roku. Zrobił on tusz do rzęs, oparty na sproszkowanym węglu, rozcieńczanym zwykłą wodą i nakładanym na rzęsy za pomocą szczoteczki. Jego nazwisko szybko zostało skojarzone z produkcją tego specyfiku. Określenie "rimmel" na tusz do rzęs było stosowane w wielu językach2.
Prawdziwa mascara powstała w 1913 roku, dzięki chemikowi T.L. Williamsowi. Wiąże się z nią historia nieszczęśliwej miłości Maybeli, siostry Williamsa, która była zdradzana przez swojego narzeczonego. Williams pragnął pomóc swojej siostrze, więc wymyślił produkt do codziennego użytku, który nadałby jej spojrzeniu głębi i zarazem przyciągnął zainteresowanie mężczyzny. W tym celu wymieszał wazelinę z pyłem węglowym. Specyfik stosowany przez Maybelę musiał wywrzeć na jej narzeczonym ogromne wrażenie, bo po roku wyszła za mąż. W 1915 Williams założył firmę Maybelline. Jej nazwa pochodzi od połączenia słów: Maybel oraz vaseline
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tusz_do_rz%C4%99s
Makijaż i czynniki psychologiczne
Makijaż może nieść znaczenie psychologiczne. Ludzie, którzy przesadnie podkreślają swoją urodę mogą mieć uraz związany z poczuciem niedostatecznej atrakcyjności (zobacz: kompensacja). Sposób używania makijażu może także ujawniać samoocenę (osoby o niskiej samoocenie bądź to zupełnie nie używają makijażu, bądź go nadużywają). Należy tu jednak uważać na interpretację, bowiem samo używanie lub nieużywanie makijażu nie jest podstawą rzetelnej diagnozy.
Zaburzenia poczucia tożsamości objawiać się może skłonnością do częstej i diametralnej zmiany wyglądu (np. powtarzające się operacje plastyczne, bardzo częsta zmiana koloru włosów itp.). Nie jest jednak prawdziwa zależność odwrotna: zmiana wyglądu nie musi być związana z zaburzeniem poczucia tożsamości.
W europejskiej kulturze kobiety malują często usta i oczy. Malowanie ust jest związane z powszechnym (nieprawdziwym) przekonaniem, że kobieta o pełnych ustach jest namiętna, zaś usta wąskie świadczą o oziębłości. Usta są także symbolem waginalnym i w związku z tym ich podkreślanie może być sygnałem seksualnym. Malowanie oczu związane jest z tym, że w kanonie kobiecej urody oczy odgrywają ważną rolę - im wydają się większe, tym bardziej atrakcyjne. Jedna z teorii mówi, że jest to związane z tym, iż kobieta z dużymi oczami wydaje się młoda (oczy dzieci są większe w stosunku do całej twarzy niż oczy dorosłych). Duże oczy mogą także sprawiać wrażenie niewinności, czyli wierności. Współczesny kanon kształtu oka to migdał.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Makija%C5%BC
Lakier hybrydowy - co to jest?
Lakier hybrydowy ? odmiana lakieru do paznokci, która charakteryzuje się wysokim poziomem trwałości i intensywnością barw, co uzyskuje się za pomocą bardzo mocnej pigmentacji produktu.
Lakier hybrydowy należy utwardzać pod lampą UV lub UV LED, a jego nałożenie na płytkę paznokcia powinna poprzedzić aplikacja lakieru podkładowego - bazy1. Stylizacja wymaga również nałożenia topu - warstwy, która zabezpieczy trwałość.
Manicure hybrydowy można wykonywać w profesjonalnym salonie kosmetycznym, jak również w domu. Stworzenie stylizacji wymaga podstawowych umiejętności manualnych, a sama aplikacja produktu jest stosunkowo prosta.
W manicure hybrydowym, prócz prostych stylizacji jednokolorowych, możliwe jest tworzenie skomplikowanych zdobień. Wyróżnia się szereg technik zdobniczych, a wiele z nich stanowi przedmiot mistrzostw zarówno na poziomie krajowym234, jak i europejskim oraz światowym5.
Poprawnie nałożony manicure hybrydowy może utrzymywać się na płytce paznokcia do 3 tygodni.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lakier_hybrydowy